Het Nederlandse ontslagrecht heeft met de introductie van de cumulatiegrond op 1 januari 2020 een significante wijziging ondergaan. Deze nieuwe ontslaggrond maakt het mogelijk voor werkgevers om een arbeidsovereenkomst te ontbinden op basis van een mix van redenen, waardoor het rechtssysteem flexibeler wordt. Dit artikel duikt diep in de cumulatiegrond, wat het inhoudt, en hoe het in de praktijk wordt toegepast.
Wat is de cumulatiegrond?
De cumulatiegrond, ingevoerd om meer flexibiliteit in het ontslagrecht te brengen, stelt werkgevers in staat om meerdere, op zichzelf niet doorslaggevende, redenen aan te dragen voor ontslag. Deze redenen moeten vallen binnen de gronden c tot en met h van het ontslagrecht, zoals disfunctioneren of een verstoorde arbeidsrelatie.
Toepassing van de cumulatiegrond
Een praktijkvoorbeeld kan de toepassing van de cumulatiegrond verduidelijken: een werknemer die zowel ondermaats presteert als weigert mee te werken aan verbetertrajecten, kan een kandidaat zijn voor ontslag op deze nieuwe grond. Hierbij wordt gekeken naar een combinatie van prestatieproblemen en de verstoring van de arbeidsrelatie.
De procedure
Wanneer een werkgever de cumulatiegrond inroept, moet dit zorgvuldig worden onderbouwd in een ontslagverzoek bij de kantonrechter. De rechter beoordeelt of de combinatie van aangevoerde redenen voldoende is om het ontslag te rechtvaardigen.
Beperkingen van de cumulatiegrond
De cumulatiegrond heeft duidelijke beperkingen. Het kan niet worden gebruikt voor combinaties van elke aard, zoals bedrijfseconomische redenen of langdurige ziekte met andere gronden. Deze grond vereist dat de werkgever overtuigend aantoont dat de optelsom van redenen het voortzetten van de arbeidsovereenkomst onhoudbaar maakt. Daarbij kan de rechter een extra vergoeding toekennen aan de werknemer, wat de zorgvuldigheid en afweging in het gebruik van deze ontslaggrond benadrukt.
Strategische overwegingen voor werkgevers
Werkgevers kunnen kiezen om primair op een specifieke grond te berusten en secundair de cumulatiegrond aan te voeren. Dit biedt een ’tweede kans’ als de primaire grond niet wordt geaccepteerd door de rechter.
Mogelijke gevolgen voor werknemers
Werknemers die geconfronteerd worden met een ontslagprocedure waarin de cumulatiegrond wordt gebruikt, moeten zich bewust zijn van hun rechten en de mogelijkheid van een extra vergoeding indien de rechter besluit tot ontslag op deze grond.
Conclusie
De cumulatiegrond biedt een nieuwe dimensie in het Nederlandse ontslagrecht, gericht op meer balans en flexibiliteit in ontslagprocedures. Zowel werkgevers als werknemers moeten zich bewust zijn van de nuances van deze grond om hun rechten en plichten te begrijpen.
